Uniwersytet
Opiekun naukowy:
Prof. Tomasz Chudzik
Multigraficzne aspekty procesu twórczego w grafice artystycznej
Grafika artystyczna postrzegana głównie jako element estetyczny, ekskluzywny akcent wystroju wnętrz, zmienia radykalnie swój charakter. Jej ambicją w obecnej dobie jest potrzeba wpływania na otaczającą nas rzeczywistość i procesy zachodzące w społeczeństwie. Sprzyja temu m.in. rozwój nowych technologii, służących kształtowaniu obrazu, głównie technologii cyfrowej. Tematyka doktoratów realizowanych w środowisku warsztatu graficznego, działań multigraficznych i grafiki w przestrzeni publicznej powinna uwzględniać:
- multigraficzność w kształtowaniu obrazu w oparciu o ślad graficzny
- integralność grafiki artystycznej i użytkowej
- komunikat graficzny w przestrzeni publicznej, łącznie z uwarunkowaniami proekologicznymi, prozdrowotnymi i recyklingiem graficznym
- synergię z naukami ścisłymi i sztuka muzyczną, co powinno stać się znakiem rozpoznawczym i charakterystyczną cechą twórczych działań naszej jednostki
Ad 1.
Podmiotowe spojrzenie na odbiorcę , jego wpływ na stronę wizualną dzieła i uczestnictwo w nim wynika z multigraficzności metod twórczych. Ma ona stanowić twórczy napęd procesu powstawania matrycy graficznej z uwzględnieniem nowych technologii w ostatecznym efekcie szeroko pojętego obrazu graficznego.
Ad 2.
Integralność ma na celu stworzenie nowej jakości graficznej – „produktu” artystycznego, stanowiącego dzieło graficzne o wysokich walorach artystycznych, mające dodatkową wartość użytkowości. Wynika to z rozwoju nowych nurtów, m.in. street artu , body artu, wideo artu, mappingu, performance, wzornictwa czy multimediów, stanowiących nowe impulsy w procesach kreacji. Pomoże to stworzyć prace o unikatowych pod względem artystycznym cechach, a przekaz w formie komunikatu graficznego będzie mógł stanowić komentarz dot. otaczającej nas rzeczywistości.
Ad 3.
Nurty proekologiczne, prospołeczne coraz silniej wpływają na kształt grafiki, wymagając od artystów ciągłych poszukiwań. Zderzenie tradycji graficznej z najnowszą technologią cyfrową tworzy nowe pola twórcze, m.in. recykling graficzny oparty na budowie matryc z tworzyw sztucznych, materiałów z odzysku. Energia tych działań łączy doznania artystyczne z siłą przekazu społecznego. Recykling stanowiący bazę multigraficzności, dotyczy spuścizny obrazowania graficznego, wszechobecnej ilustracji, także archiwalnej, mnogości szkiców, wykresów, schematów, fotografii, które od wieków są podstawą informacji o świecie, porządkując, interpretując i wyrażając idee naukowo-badawcze twórców świata nauki, pośrednicząc w ich zrozumieniu. Ilustracja graficzna połączona w sposób nierozerwalny z tekstem naukowym czyni wiedzę o świecie łatwiej przyswajalną. Multigraficzność wynika tu z różnorodności materiału archiwalnego, wspieranego nowoczesną technologią. Współczesne technologie użyte przez doktorantów powinny uwzględniać ślad i zapis narzędzia – piętno autora – bez którego można ulec anonimowości i schematyzmowi. „Strażnikiem” jest tutaj graficzny warsztat analogowy, którego jedną z podstawowych cech jest rozwój indywidualizmu u autora.
Ad 4.
Różnorodność przedmiotowa i bogata, rozwijana w ostatnich 10 latach oferta programowa kierunku Grafika, której fundament stanowią trzy technologie warsztatowe, przedmioty projektowe i autorskie, są ważnym czynnikiem ścisłej współpracy naukowej, zachowującej element synergii z innymi obszarami badawczymi dot. głównie dyscyplin ścisłych (fizyki, biologii) oraz przede wszystkim sztuki muzycznej. Jej szczególne związki z grafiką, wspólne projekty artystyczno-naukowe kształtują pola badawcze, zakres i charakter podejmowanej współpracy, która może stać się znakiem firmowym doktoratów realizowanych na naszej uczelni.
Opiekun naukowy:
Prof. Jarosław Kweclich
Struktura obrazu: kolor, kompozycja, faktura od technik klasycznych po współczesne rozwiązania technologiczne
Kompozycje wielkoformatowe – zagadnienia związane z malarstwem w architekturze i urbanistyce – warsztat muralu
Od zarania dziejów sztuki na obraz, jako dzieło, wielki wpływ miał artysta oddziałując na epokę, w której, ów obraz, powstawał. Wiązało się to z wiedzą, wierzeniami i rozwojem cywilizacyjnym. Kształt dzieła uzależniony był również od funkcji, jaką miał pełnić. Zmienną jest także filozofia samego obrazu, jego oddziaływania na odbiorcę.
Badania mają na celu analizę relacji między formą a treścią, zastosowaną techniką a kształtem realizacji, wpływem własnych przeżyć, uczuć, jak również postrzegania otaczającej rzeczywistości na ekspresję i dynamikę dzieła. Zwieńczeniem badań mają być obrazy, obiekty, instalacje artystyczne, realizowane z pełną świadomością i znawstwem doboru środków technologicznych. W kompozycjach wielkoformatowych (ściennych) ważnym elementem jest wpływ na otoczenie i odbiór społeczny. Badaniom podlegać będą zagadnienia: skali, doboru tematu, wpływu na otoczenie, na architekturę, w której, wewnątrz lub na fasadzie, ma zaistnieć.
Celem jest zaprojektowanie i stworzenie dzieła, które stanie się integralną częścią obiektu.
Opiekun naukowy:
Dr hab. Bartosz Frączek, prof. UJD
Interakcje pomiędzy kolorem, formą a ekspresją
Z punktu widzenia anatomii i naszego DNA, Homo Sapiens Sapiens nie zmienił się od czasu paleolitu. Zmieniła się i wciąż zmienia jego forma wypowiedzi plastycznej. Od czasu malowideł naskalnych w grocie Chaveta czy Altamirze, stworzono miliony przedstawień malarskich, a wciąż pozostaje wiele do zrobienia w tej materii. Malowanie obrazów jest ciągle na nowo układanym pasjansem gdzie każda karta, może być używana w różnorodnych konfiguracjach wielokrotnie. To właśnie poszukiwanie prawdy malarskiej, wzajemnych interakcji składowych obrazu(koloru i formy) oraz indywidualnej ekspresji twórczej jest celem badań dla przyszłych doktorantów.
Interactions between color, form and expression
From the point of view of anatomy and our DNA, Homo Sapiens Sapiens has not changed since the Paleolithic time. His form of artistic expression has changed and is still changing. Since the rock paintings inside Chavet cave or Altamira, millions of paintings have been created, and there is still much to do in this matter. Painting of images is still a newly arranged passion, where each card, can be used many times in various configurations. It is the sought-after painting truth, mutual interaction of image components (color and form) and individual creative expression that is a particular challenge for future doctoral students.
Opiekun naukowy:
Dr hab. Jakub Jakubowski, prof. UJD
Tożsamość – podmiot, znak, figura, przedmiot.
Według słownika języka polskiego tożsamość to:
- identyczność
- w odniesieniu do pojedynczego człowieka: świadomość siebie
- fakty, cechy, dane personalne pozwalające zidentyfikować jakąś osobę
- w odniesieniu do społeczności: świadomość wspólnych cech i poczucie jedności
- mat. równość dwóch wyrażeń, która zachodzi dla wszystkich wartości występujących w niej zmiennych w odniesieniu do zjawiska jakim jest obraz budowany zarówno poprzez tradycyjnej jaki nowe techniki i technologie tożsamość staje się kierunkiem rozważań wokół podmiotu – człowiek-osoba.
Konkretyzując się w formie symbolu znaku plastycznym staje się figurą, która osadzona jest w rzeczywistości przedmiotowej w świecie, w kulturze.
Poprzez badania we wskazanym temacie dochodzi do konstruowania i budowania własnej autorskiej, autentycznej – tożsamej definicji w formie dzieł plastycznych (malarskich, rysunkowych, multimedialnych) oraz rozważań teoretycznych z pogranicza filozofii, psychologii, historii sztuki i obrazu. Istotą pracy jest wnikliwe poznanie procesu twórczego jako tajemnicy budowania tożsamości twórcy i odbiorcy – relacja i jej konsekwencje.
Opiekun naukowy:
Dr hab. Włodzimierz Karankiewicz, prof. UJD
Problematyka koloru i zagadnienia formy w malarstwie sztalugowym
Malarstwo i multimedia
ECO-ART – barwniki i spoiwa naturalne w działaniach malarskich
Cele kształcenia:
- Rozwijanie przez doktoranta umiejętności posługiwania się współczesnymi środkami wyrazu artystycznego, rozwój świadomości artystycznej, poszerzanie wyobraźni, uszanowanie indywidualnej wrażliwości, formowanie nawyku korzystania z dorobku innych dziedzin sztuki – budowanie świadomości artystycznej, odpowiedzialności za postawę artystyczną „znak – i dzieło”.
- Posługiwanie się wiedzą stanowiącą fundament twórczego działania w kreacji artystycznej. Rozwijanie świadomości artystycznej. Umiejętność wyrażania środkami plastycznymi zamierzonej idei. Operowanie kolorem i formą jako elementami budowy obrazu na płaszczyźnie i w przestrzeni publicznej. Realizacja dzieła według założonej koncepcji w określonej technologii i technice.
- Rozwijanie potrzeby czerpania z dziedzictwa kulturowego. Umiejętność ustnego i pisemnego wypowiadania się na temat sztuki (w kontekście współpracy międzynarodowej – wymagana znajomość języków obcych).
- Aktywne uczestnictwo w międzynarodowej wymianie doświadczeń w obszarze sztuk plastycznych (czynny udział w międzynarodowej współpracy w obszarze sztuk plastycznych).
Metody:
- Stosowanie formuły mistrz – uczeń jako podstawy pracy twórczej.
- Analityczne i syntetyczne rozwiązywanie problemów malarskich.
- Osobiste postrzeganie świata, własne przeżycie rzeczywistości jako droga do poszukiwania twórczego języka sztuki, wykształcenie postawy otwartej, umocowanej w tradycji.
Problems of color and form in easel painting
Painting and multimedia
ECO-ART – natural dyes and binders in painting activities
Learning objectives:
- Developing by creating artistic, artistic skills, artistic responsibility, respecting individual sensitivity, forming the habit of using the achievements of other arts – setting artistic skills, for artistic attitude, artistic sign – and work.
- Using knowledge that is the foundation of creative activity in artistic creation. Developing artistic art. The ability to express the artistic intended idea. Using color as a form of image image on the website and in public space. Realization of works according to the assumed concept in new technology and technology.
- Developing an audience for drawing on cultural heritage. Oral and written skills in speaking on a topic (in the context of cooperation – knowledge of foreign languages).
- Active participation in international cooperation in the field of fine arts.
Methods:
- Using the „master-student” method as the basis of creative work.
- Analytical and synthetic solving of painting problems.
- Personal perception of the world, own experience as a way to create the creation of the language of art, grounded in tradition.
Opiekun naukowy:
Dr hab. Marek Mielczarek, prof. UJD
Twórcze aspekty związków między strukturami form przestrzennych a ich treściami – z perspektywy historycznej linii rozwojowej rzeźby: rzeźba, environment, installation art, performance, happening.
Świadomości współczesnego rzeźbiarza nie ogranicza już traktowanie rzeźby jako przestrzennej struktury o względnie kompletnym układzie jej elementów, podporządkowanych formie nadrzędnej nad nimi całości, a więc bez konieczności wchodzenia w formalne związki z otoczeniem. Może on spełniać się artystycznie budując geometryczne czy też bardziej obciążone treściami środowiska dla odbiorców. Może także użyć samego siebie w roli elementu swojego dzieła. Ma też możliwość włączyć odbiorców w strukturę swojego dzieła artystycznego a nawet jego otoczenie: krajobraz lub wnętrze architektoniczne. I chociaż minął już czas wielkich odkryć w tym zakresie, to rzeźbiarze nadal odczuwają potrzebę mierzenia się z przestrzenią oczekując szansy oryginalnej wypowiedzi artystycznej na jej temat w niepowtarzalności swojej wyobraźni.
Indywidualnym celem pracy jest, każdorazowo, utworzenie jednego, spójnego formalnie, oryginalnego cyklu artystycznych utworów przestrzennych- kwalifikującego się do rzeźb lub environments lub installations art lub performances lub happenings, zdolnego czy to wzruszać czy zachwycać, czy to wstrząsać odbiorcami.
Główne zagadnienia badawcze realizowane w ramach tego tematu będą obejmowały:
- zbadanie zależności utworzonych form od rodzaju medium użytego do ich wykonania,
- zbadanie zależności tych form od miejsca ich usytuowania,
- zbadanie wpływu skali form na wrażenia odbiorców,
- wykazanie adekwatności dokumentacji do rodzaju zrealizowanego cyklu,
- wykazanie zależności między utworzonymi formami a przenoszonymi tą drogą treściami,
- wykazanie nowości wykonanego cyklu artystycznych utworów przestrzennych na tle historycznego rozwoju świadomości przestrzeni rzeźby.
Opiekun naukowy:
prof. dr hab. Zdzisław Wiatr
dr Andrzej Desperak, prof. UJD
dr hab. Agnieszka Półrola, prof. UJD
Percepcja komunikatu wizualnego
Formowanie komunikatu wizualnego
Komunikat wizualny – kreacja dzieła artystycznego
Celem działań jest stworzenie pracy doktorskiej – zestawu (cyklu) oryginalnych, autorskich dzieł plastycznych. Praca doktorska powinna być zgodna z predyspozycjami i zainteresowaniami doktoranta, powinna zakreślić obszar pogłębionych treści, odniesień i refleksji. Komunikacja wizualna – jest to komunikacja poprzez obraz, przekazanie informacji w formie wizualnej między nadawcą a odbiorcą przy pomocy środków przekazu – tzw. mediów (np. prasy, książki, plakatu, telewizji, internetu, prezentacji multimedialnej i innych). Zasadniczo bazuje ona na takich elementach wyrazu jak: ilustracja, fotografia, typografia, infografika, film czy animacja. Za pomocą obrazu, popartego tekstem można skuteczniej oddziaływać na odbiorcę komunikatu.
Dzieło otwarte
Dzieło otwarte – kreacja percepcji dzieła artystycznego Celem działań jest stworzenie pracy doktorskiej – zestawu (cyklu) oryginalnych, autorskich dzieł plastycznych. Praca doktorska powinna być zgodna z predyspozycjami i zainteresowaniami doktoranta, powinna zakreślić obszar pogłębionych treści, odniesień i refleksji. Dzieło otwarte (wł. opera aperta) – semiotyczna koncepcja analizy dzieła sztuki opisana po raz pierwszy przez Umberto Eco w 1962 roku w książce „Dzieło otwarte: Forma i nieokreśloność w poetykach współczesnych”, opisująca polisemiczność każdego dzieła sztuki i przenosząca akcent w analizie dzieła z relacji twórca – dzieło na dzieło – odbiorca.
Opiekun naukowy:
Dr. hab. Jerzy Piwowarski, prof. UJD
Obraz rzeczywistości-obraz wyobraźni.
Fotografia jako narzędzie wypowiedzi plastycznej
Badania dotyczą fotografii traktowanej jako środek wypowiedzi autorskiej, wynikającej z indywidualnych predyspozycji doktoranta/doktorantki.
Wynalazek fotografii – od chwili przekazania go „światu na użytek” w 1839 r.- w miarę upływu czasu zyskiwał na popularności, a także stawał się przedmiotem dyskusji rozpatrujących jej możliwości, jako medium sztuki. Abstrahując od występujących opinii, które wyrażane były lub funkcjonowały w mentalności osób zainteresowanych, za celne i aktualne rozstrzygnięcie występujących dylematów uznać można stwierdzenie Wiktora Gomulickiego, że fotografia może być sztuką w rękach artysty (Kalendarz fotograficzny warszawski, 1904).
Współcześnie fotografia stosowana w codziennej praktyce najczęściej stanowi narzędzie mechanicznej dokumentacji otaczającej nas rzeczywistości, czemu sprzyja rozwój technologii cyfrowych. Równolegle środowisko artystyczne wykorzystuje fotografię jako środek przekazu plastycznego, który pozwala wizualizować wewnętrzny świat artysty, odnosić się do otaczającej rzeczywistości, a także podejmować działania analityczne wobec samego medium (metafotografia).
Zagadnienia powyższe mogą być –z punktu widzenia technologicznego- realizowane za pomocą fotografii tradycyjnej (chemicznej) czarno-białej lub barwnej, a także cyfrowej, powstając z użyciem różnorodnych technik specjalnych lub tzw. czystej fotografii.
Celem zaproponowanego tematu jest realizacja autorskiego, subiektywnego przekazu wizualnego z wykorzystaniem tworzywa fotograficznego. Jego zakres i rozwiązanie stanowić będzie konsekwencję indywidualnych predyspozycji intelektualnych i zainteresowań twórczych doktoranta/doktorantki.
Przewiduje się, że efektem podjętych działań autorskich będzie przygotowanie zestawu (cyklu) oryginalnych dzieł plastycznych, w których wykorzystane zostaną inscenizacyjne możliwości fotografii.
Opiekun naukowy:
Dr hab. Katarzyna Winczek, prof. UJD
k.winczek@ujd.edu.pl
Ekologiczne aspekty grafiki artystycznej
Współczesne technologie często są związane z różnorodnymi potrzebami wynikającymi z problemów i tempa rozwoju cywilizacyjnego oraz relacji człowiek – środowisko, także w sztukach plastycznych. Szczególnie w tych obszarach, w których umożliwiają to procesy technologiczne, można wyodrębnić pro-ekologiczne postawy i działania. Zagadnienia grafiki ekologicznej (non-toxic printmaking) mają istotne znaczenie poznawcze, przybliżające nowe, stosowane w Europie Zachodniej, USA i Kanadzie, a dotychczas szerzej nieznane w Polsce nietoksyczne metody i materiały używane w różnych technikach grafiki warsztatowej. Zakres pojęcia grafiki ekologicznej można rozpatrywać w aspekcie: stosowania nietoksycznych środków i materiałów w technologii powstawania powielanego obrazu, metodę pracy oraz techniczny sposób generowania obrazu. Odpowiednio można wymienić trzy podstawowe rodzaje ekologicznych procesów w grafice artystycznej:
- techniki druku wklęsłego, wypukłego, płaskiego
- metoda trawienia elektrolitycznego,
- techniki fotopolimerowe, techniki foto światłoczułe
Alternatywne sposoby uzyskiwania obrazu w grafice pozwalają na stosowanie nietoksycznych technik i materiałów, zastępujących tradycyjne, drażniące środki (kwasy, rozpuszczalniki, farby tłuszczowe).
Grafikę non-toxic charakteryzuje duży, nie wyeksploatowany jeszcze potencjał naukowy i twórczy, umożliwiający pogłębienie wiedzy o współczesnych kierunkach badań w obszarze technologii w grafice artystycznej, oraz wzbogacenie indywidualnych narzędzi kreacji w sztuce.
Ekologiczny aspekt grafiki zawiera się nie tylko w wymiarze technologicznym, ale również w refleksji teorii sztuki, filozoficznej, nad postawami twórczymi artysty we współczesnym społeczeństwie, celu i znaczeniu sztuki wobec konieczności szeroko rozumianej ochrony naturalnego środowiska człowieka.
Opiekun naukowy:
Dr hab. Witold Zaręba, prof. UJD
Interdyscyplinarność i problem przestrzeni w obszarze artystycznych działań graficznych.
Przestrzeń, obiekt – relacja pomiędzy matrycą, odbitką, artystą, odbiorcą. Badanie wewnętrznych i zewnętrznych struktur przestrzennych w obrazie graficznym. Relacja obrazu graficznego we współczesnych technologiach graficznych. Graficzny obraz jako język komunikacji i interpretacji współczesnych zjawisk historyczno-społecznych. Wykorzystanie języka fotograficznego w tworzeniu przekazu wizualnego. Archiwalia idei – fotografia naukowa jako czynnik tworzenia myśli i idei graficznych. Poszukiwanie elementów wypowiedzi graficznych w innych mediach plastycznych.