Przejdź do treści

prof. dr hab. Adam Regiewicz

Dyscyplina naukowa: literaturoznawstwo

Poezja Tadeusza Różewicza w perspektywie kerygmatycznej i postsekuralnej

Badania nad kerygmatycznością przekazu literackiego wywiedzione z refleksji Mariana Maciejewskiego i uzupełnione przez Adama Regiewicza skupiają się na praktyce interpretacyjnej, która zostaje zderzona z doświadczeniem religijnym. Zwracają one uwagę na „wspólnotowe” źródła lektury i taki też kontekst, w jakim powstaje tekst. Założenie lektury kerygmatycznej pozwala na odczytywanie w perspektywie religijnej nie tylko tekstów jednoznacznie odnoszących się do sacrum, ale także tych, które deklarują wręcz swoją agnostyczność czy ateizm. Pomimo ideologicznej deklaracji autorów wiele z tych testów posługuje się językiem naznaczonym religijnym aspektem, sięga do symboli i znaczeń kontekstowo uwikłanych w dyskurs religijny.

Do takich autorów należy niewątpliwie Tadeusz Różewicz, którego deklarowany we wczesnej fazie twórczości materializm i ateizm, nie do końca potwierdza się w warstwie wypowiedzi literackiej. Prowadzone dotychczas badania nad religijnością poezji Różewicza (a właściwie areligijnością), nie są jednak pełne. Okazuje się, że poeta pozostawia w tekstach wiele tropów odnoszących się do wymiaru religijnego, a nawet do osobistego doświadczenia wiary, nawet jeśli jest to tylko wyraz pragnienia a nie doświadczenia.

Celem pracy jest ukazania wypowiedzi literackich Różewicza w perspektywie kerygmatycznej, która bada głębokie i ukryte aspekty religijne ujawniające się poprzez semiotykę i język.