Uniwersytet
Opiekun naukowy:
prof. dr hab. Adam Regiewicz
Dyscyplina naukowa: literaturoznawstwo
Audiowizualność polskiej prozy najnowszej
W literaturze najnowszej można dostrzec pojawienie się nowego typu narracji, która określona zostaje jako intermedialna. Uznana jest ona za wynik przenikania różnych poziomów komunikacji, w rezultacie którego powstaje opowieść wyrażona przy pomocy użycia różnych mediów, ułożona w pewnym porządku logiczno-czasowym, stanowiąca szkielet konstrukcyjny dla form hybrydycznych. Pojawiają się nowe formy literackie, będące rezultatem intersemiotycznego przekładu gatunkowego, które określone są jako gatunkowy palimpsest.
Punktem odniesienia dla współczesnej literatury jest rzeczywistość medialna wyznaczająca podstawowe wzorce dla dzieła literackiego i sztuki. Wraz z nowymi gatunkami i formami pojawia się narracja kształtowana pod wpływem oddziaływania sfery ikonicznej (np. podobnej do techniki zdjęciowej), narracja uwzględniająca technikę przekazu radiowego (opartego na złożonych relacjach zachodzących między słowem pisanym i mówionym), telewizyjna (np. serialowa, wideoklipowa, reklamowa), konstrukcje inspirowane grami komputerowymi.
Celem pracy jest wykazanie audiowizualizacji literatury polskiej przy użyciu komparatystyki intermedialnej, poetyki mediów i teorii audiowizualności na przykładzie wybranego autora lub syntetycznego ujęcia zjawisk.